Onderstaande is het eerste hoofdstuk van mijn boek Avontuurlijk wandelen: Onderweg met de Bijbel.
Eén van mijn broers heet Paul. Hij is een levensgenieter. Hij heeft altijd tijd voor de leuke dingen in het leven, maar nooit voor de minder leuke kanten. Mijn ouders praten nu nog steeds over het grote wonder dat het antwoord was op hun gebed: Paul heeft de middelbare school afgemaakt! Zo druk als hij is met het genieten van de kleine dingen, zo weinig tijd heeft hij om zich zorgen te maken over stommiteiten als geld of carrière.
Uiteraard is hij mijn grote held.
Paul heeft wel meer eigenaardigheden. Hij weigerde (totdat wij naar het koude Nederland verhuisden) om schoenen te dragen. Overal liep hij op blote voeten: door de stad, op school, in de kerk. Vreemd genoeg kon hij niet aarden in Nederland. Hij is weer zuidwaarts gegaan: de Canarische Eilanden. Dat Spaanse ‘doe maar rustig aan, je bent al druk genoeg’ past perfect bij hem.
Mijn broer is gek op wandelen, maar bijna niemand die hem kent wil dat ooit met hem doen. Tenminste: geen tweede keer. Als zijn vrouw in het weekend voorstelt om als gezin een stuk te wandelen, vragen zijn dochters steevast: ‘Kies jij de route of Pa?’
Waarom? Paul vindt ‘echte’ paden saai. Die zijn te bekend. Die heeft hij al gezien. Als je met Paul wandelt dan neemt zijn ontdekkingsdrang het over. Hij ziet leuke dingen in de verte: een bergtop, een boom, een steen. Dingen ver weg, waar natuurlijk geen enkel pad komt. En hij kan zijn nieuwsgierigheid niet de baas. Hij móet er naartoe.
Dus linksaf het ravijn in. Rechtdoor door het moeras. Het maakt allemaal niet uit! Als je wandelt met Paul, weet je: je komt terug met vieze kleren, vast ook met een paar wonden, je zult bek- en bekaf zijn. Eén keer zijn we zelfs gearresteerd! Maar je weet ook dat je nooit meer hetzelfde zult kunnen denken over de plek waar je bent geweest. Je zult een ander wereldbeeld hebben.
Wandelen met Paul is niet altijd leuk. Het is zwaar, vermoeiend, angstaanjagend. Het is vooral hard werken. Maar wat je ziet is veel meer, veel indrukwekkender, veel leuker dan je ooit zou verwachten. Doordat je het avontuur aandurft, doordat je de bekende paden achter je laat, zie je alles beter. Je ervaart dingen heftiger. Uiteindelijk geniet je meer.
Dit boek gaat over Paul-zijn. Niet als wandelaar (hoewel ik dat zeker aanraad), maar als gelovige, als theoloog. We willen hier, net als Paul, dingen in de verte zien. Van het pad afstappen en daar naartoe gaan. Op onderzoek uitgaan. Nieuwsgierig zijn! Buiten de gebaande paden op ontdekkingsreis gaan, om vermoeid, soms met een wondje of twee, weer huiswaarts te keren. We komen anders thuis dan we vertrokken. Een ervaring rijker: nooit weer hetzelfde kijkend naar waar we zijn geweest.
Wat bedoel ik met deze vergelijking? Als christenen kennen we de Bijbel goed, soms wel heel goed. Dat is het pad waar we ons hele leven overheen lopen. En daar is zeker niets mis mee. Dat pad is vertrouwd, het leidt ons dichter naar God.
Maar… wat als we buiten het gebaande pad kijken? Wat staat daar dan? Wat staat er omheen? Andere boeken, geschreven door Joden en christenen in dezelfde tijd. Moeten we bang zijn dat we het pad misschien kwijtraken als we op onderzoek uitgaan? Ik hoop het toch niet. We nemen misschien een langere route, we moeten misschien door een moerasje, maar we komen toch echt wel weer bij het pad, bij de Bijbel. We komen echt wel thuis.
Als we avontuurlijk wandelen, kijken we naar het pad en naar de omgeving vanuit een ander gezichtspunt. We krijgen een ander perspectief. We ervaren dingen op een nieuwe manier en we hoeven niet te vrezen. Het pad is er altijd, en die veiligheid is altijd maar één boekenkast verderop.
Ik zie iets interessants, daar, niet ver van het pad. Ik ga op onderzoek uit. Ga je mee?
Koop het boek hier:Avontuurlijk wandelen: Onderweg met de Bijbel.
One thought on “Avontuurlijk wandelen: Onderweg met de Bijbel”